Tijdens een wandeling kwamen wij dit karrenspoor tegen. Ik maakte er een foto van, niet wetend dat ik die later zou gebruiken voor een blog.
Zo’n karrenspoor, zoals op de foto is in heel veel jaren ontstaan. Als zo’n spoor er eenmaal ligt, volgen andere karren vanzelf dit spoor. Niet omdat dat per se de beste route is, maar omdat het simpelweg gemakkelijker is. Het pad ligt er tenslotte al.
Misschien heb je ook weleens gefietst op zo’n pad en moest je even uitwijken voor bijvoorbeeld een tegenligger. Dan merk je hoe lastig het is om uit dat spoor te komen, zonder om te vallen. Vaak werkt het dan het beste om even af te stappen en met de fiets aan de hand uit het karrenspoor te stappen, nadat de tegenligger gepasseerd is, kun je dan weer in het spoor verder fietsen.
Hoe mentale sporen ontstaan
Zo werkt het ook in ons brein. Gedachten, overtuigingen en gewoontes vormen een soort mentale karrensporen in ons brein. Hoe vaker je ze herhaalt, hoe dieper ze worden. En ongemerkt volg je jarenlang steeds hetzelfde pad. Zelfs als dit pad je moe maakt, pijn doet of verder wegbrengt van hoe je je eigenlijk wilt voelen. Je bent het je meestal niet eens bewust – of stiekem wel, maar je schuift het weg.
De ‘karrensporen’ in ons hoofd zijn ooit ontstaan met een reden. Misschien uit bescherming, overlevingsdrang, opvoeding of simpelweg vanuit gewoonte. Maar iets wat je ooit diende en wat functioneel was, is dat nu misschien niet meer.
Uit dat karrenspoor stappen is echter niet gemakkelijk – logisch ook, als je naar de foto kijkt.
Om eruit te komen moet je bewust afremmen, even stilstaan. En in dat moment van stilstaan besluiten dat je een ander pad wilt maken – dwars door dat hoge gras. Dat voelt onwennig, onzeker en kan zelfs wat onveilig voelen. Er is tenslotte nog geen spoor – geen bewijs dat dit nieuwe spoor gaat werken.
Toch begint elk nieuw spoor met een eerste stap. Als je het blijft herhalen, komt er een klein nieuw spoor wat langzaam dieper wordt en waar het hoge gras geen kans meer krijgt. De grond eronder wordt steviger en langzamerhand ontstaat er een nieuw pad. Een pad dat past bij wie je nu bent – niet bij wie je ooit moest zijn, of wie je dacht te zijn.
Ook ik heb mijn eigen, nieuwe karrenspoor gemaakt. Ondanks dat dat nieuwe spoor heel fijn voelt, merk ik ook dat dat oude ‘karrenspoor’ er nog steeds ligt en dat die route soms eenvoudiger lijkt.
Gelukkig groeit het gras op mijn oude karrenspoor lekker door en wordt het steeds eenvoudiger om mijn nieuwe spoor te volgen!
Een nieuw spoor maken vraagt oefening, geduld en soms wat hulp.
Je bent namelijk niet je karrensporen, je bent degene die zelf het stuur in handen heeft!
Wat heeft dit met leefstijl te maken?
Heel veel! Op het gebied van gezondheid zitten we vaak vast in oude patronen. Misschien eet je steeds hetzelfde zonder je er echt goed bij te voelen. Maak je steeds dezelfde keuzes, zonder eerst eens bij je zelf te rade te gaan, wat jij eigenlijk wilt. Of merk je dat je lichaam signalen geeft – zoals vermoeidheid, vage pijntjes, stemmingswisselingen, of vul zelf maar in – maar weet je niet waar je moet beginnen met veranderen.
Juist dan is het belangrijk om eens te kijken naar ingesleten sporen. Wat patronen zijn ingesleten en welke zou je liever willen ontwikkelen?
Waar verlang je naar?
Sta eens stil en neem eens een paar minuten de tijd voor deze vragen:
- Hoe zou je je willen voelen – zowel fysiek als mentaal?
Bijvoorbeeld: energiek, rustig, helder, krachtig….
- Wat zou één eerste, kleine stap kunnen zijn die je vandaag al kunt zetten?
Bijvoorbeeld: een voedzaam ontbijt, op tijd naar bed, een dagelijkse wandeling…
Veranderen hoeft niet radicaal. Het begint juist met hele kleine stappen, met bewust de keuze maken voor het aanleggen van een nieuw spoor.
Samen op pad
Dat pad hoef je niet alleen te bewandelen.
Wil je samen met mij onderzoeken welke sporen jij mag doorbreken en welk nieuw spoor een eerste stap in de goede richting kan zijn voor jouw lichaam en geest?
Neem gerust contact op, Ik loop heel graag – opEigenWijze – een tijdje met je mee op jouw nieuwe spoor!