De trap in mijn praktijk

Sinds kort staat er iets nieuws in mijn praktijkruimte: een handgemaakte trap van takken. Geen rechte, strakke trap zoals je misschien verwacht, maar een scheve, grillige, unieke constructie. En dat is niet zomaar. Deze trap vertelt een verhaal.

Een verhaal over het leven. Over verandering. Over hoe we groeien – stap voor stap.

Het allereerste begin van deze trap was snoeihout van de bomen in onze (kleine 😉) tuin. Snoeien doet tenslotte groeien. Soms moeten ook wij, net als die bomen, overtollige ballast loslaten, zodat we weer kunnen groeien en ons verder kunnen ontplooien.

De takken lagen een tijd in de tuin – tot groot plezier van de vogels die dagelijks bij ons langskomen. Maar uiteindelijk moesten we keuzes maken: het werd te vol, we hadden zelf bijna geen ruimte meer. Het meeste snoeihout is afgevoerd, een aantal bruikbare takken hebben we bewaard.

De onderste treden van de trap zijn stevig, gemaakt van dikkere takken, dicht bij elkaar geplaatst. Ze symboliseren de basis die we allemaal nodig hebben: veiligheid, rust, houvast. Als iemand bij mij komt voor leefstijlverandering, beginnen we dáár. Niet met grote sprongen, maar met kleine, haalbare stappen.

Elke trede is met touw vastgeknoopt – stevig, maar buigzaam. Ook dat is veelzeggend. Verbindingen zoals deze – die met touw gemaakt zijn, hebben een bepaalde mate van flexibiliteit en juist die flexibiliteit maakt dat iets niet afknapt.

Zo is het ook met de verbindingen in ons eigen proces: met jezelf, met anderen, met je gewoontes en overtuigingen. Ze hoeven zeker niet perfect te zijn. Als ze maar echt zijn en voldoende mee kunnen bewegen met wat het leven brengt. Soms raakt een knoop wat losser en moet je iets opnieuw knopen. Maar zolang de basis goed zit, mag je vertrouwen op de stevigheid ervan.

Op de treden zie je noesten en afgezaagde uitsteeksels. Want ook dat hoort bij de weg omhoog: het pad is niet geplaveid. Tijdens mijn leefstijltrajecten zie ik obstakels bij de mensen die bij me komen. Soms zijn het overtuigingen, soms heel praktische drempels. Een nieuwe leefstijl oppakken vraagt doorzettingsvermogen én praktische toepasbaarheid.

En vergeet ons oerbrein niet… Dat stemmetje dat steeds iets vindt van wat we doen. Het oerbrein wil overleven in het hier en nu. Terwijl ons mensbrein – dat veel jonger is – vooruitkijkt en in staat is andere keuzes te maken. Bewuste keuzes.

Verder naar boven toe worden de treden dunner, onregelmatiger en staan ze wat verder uit elkaar. Dat weerspiegelt de reis die volgt. Verandering gaat zelden in een rechte lijn omhoog. Soms denk je: nu ga ik ervoor en probeer je een paar treden over te slaan. Maar juist dan kom je jezelf vaak keihard tegen.

Soms is het zelfs nodig om even een stap terug te doen. Om te voelen waar je nu bent. Om daarna, met hernieuwd vertrouwen, een grotere stap vooruit te zetten.

Iedereen ‘klimt’ op zijn of haar eigen manier. Ieder proces is anders. En wat ‘boven’ is, mag ieder voor zich invullen. Voor de één is dat rust in het hoofd, voor de ander juist rust in de darmen, een cyclus die weer het ‘normale’ patroon volgt. Of simpelweg: weer kunnen voelen wie je bent – los van alle verwachtingen.

De trap in mijn praktijk herinnert me – en hopelijk ook mijn cliënten – eraan dat jouw pad oké is zoals het is.
Scheef, hobbelig, soms terug, soms vooruit. Maar altijd waardevol.

Neem gerust contact met me op en ik klim graag – ‘op-mijn-EigenWijze’ – een tijdje mee op jouw pad en op jouw trap.

Contact